Revit nie posiada wbudowanych pewnych oczywistych funkcji i niejako musimy je 'tworzyć’. Jest to zaleta i wada programu. Jednym z takich przypadków może być rysowanie izolacji w widoku detalu. Oto analiza przypadku (case study), związany z tworzeniem detalu izolacji przeciwwodnej która symbolizowana jest przerywana czarno / biała linia.
Opcja 1: Powtarzalny komponent detalu.
Pierwszym krokiem będzie utworzenie pojedynczego komponentu detalu składającego się z obszaru wypełnionego na czarno oraz obszaru maskowania (białe wypełnienie). Proces tworzenia rodziny rozpoczynamy od wyboru szablonu Metric_Detail.rfa
Ja dodatkowo za pomocą płaszczyzn sparametryzowałem szerokość oraz grubość takiego detalu (parametr a oraz g). Rysowanie rozpocząłem w pierwszej ćwiartce wyznaczonej przez 2 płaszczyzny główne obecne w pustym szablonie.
Plik zapisujemy i wczytujemy do projektu.
Tworzymy detal powtarzalny bazujący na detalu głównym. W zależności od pożądanej grubości i rozstawie edytujemy / duplikujemy pojedynczy detal.
WADA:
- Aby utworzyć kilka rodzajów detalu, musimy duplikować najpierw sam pojedynczy detal , a następnie detal powtarzalny. Musimy zwracać uwagę na wartości rozstawu.
- Przy rysowaniu odcinków niepełna wielokrotność naszego detalu zostawia puste miejsca co zmusza nas do dodawania ręcznie brakujących fragmentów pojedynczymi detalami, co w przypadku zmieniającego się projektu generuje dużo pracy.
Opcja 2: Detal oparty na linii i szeregu (lepszy sposób).
Drugim sposobem (moim zdaniem lepszym) jest zbudowanie detalu opartego na linii wraz ze sparametryzowanym szeregiem. Taka 'inteligentna’ rodzina, umożliwia nam dużą elastyczność.
Przeanalizujmy jak jest zbudowana….
- Wybieram szablon Detail Line Based. rfa
- Podstawą dla tego komponentu, będzie wcześniej utworzona rodzina pojedynczego detalu.
- Zagnieżdżam ją w nowym pliku rodziny opartej na linii.
- Tworzę parametryczny szereg z opcją Last. Dowiązuje ostatni element do płaszczyzny wyznaczającej długość w szablonie.
- Tworze parametry wystąpienia powiązane z istniejącym detalem, tak aby w szybki sposób manipulować szerokością i grubością detalu.
- Tworze formułę dla szeregu, tak aby jak najściślej wypełnić ją detalem.
ZALETY:
- Możemy swobodnie zmieniać parametr rozstawu i grubości detalu. W efekcie nie powstają nam puste fragmenty, niewypełniające zadany odcinek długości.
- Tworzenie nowych typów jest dużo prostsze.
- Sam proces rysowania wydaje się być bardziej przewidywalny.
WADA:
- Potencjalnie rozwiązanie to może być 'cięższe”, pod kątem wielkości zajmowanego miejsca w pliku, choć nie jestem w stanie tego dokładnie zbadać, więc jest to tylko moje przypuszczenie.
